Chirurgia stomatologiczna

Przyczyny usuwania zębów

• ząb bardzo zniszczony przez próchnicę, nie nadający się już do odbudowy protetycznej (czyli nie można na nim wykonać wkładu koronowo-korzeniowego, ani korony)
• choroba przyzębia (parodontoza), powodująca duże rozchwianie zęba
• przed planowanym leczeniem ortodontycznym w celu stworzenia miejsca dla przesuwanych zębów (o ile istnieje taka potrzeba)
• uraz zęba, np. złamanie korzenia, bądź korony uniemożliwiające wykonanie na nim odbudowy protetycznej
• zęby zatrzymane (takie które się nie wyrznęły) lub częściowo zatrzymane (takie, które tylko częściowo widać w jamie ustnej)
• zęby, które wyrznęły się poza łukiem zębowym i nie ma możliwości leczenia ortodontycznego (np. z powodów finansowych)
• zęby utrudniające prawidłową odbudowę protetyczną (np. przechylony ząb przez którego nie można wykonać protezy dentystycznej)
• ząb sprawiający dolegliwości bólowe, ale ze względu na trudne warunki anatomiczne (np. zakrzywione korzenie) nie nadający się do leczenia kanałowego
• choroby, w których zęby w stanie zapalnym mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia pacjenta

Usuwanie zęba – krok po kroku.

1. Decyzja o usunięciu – lekarz na podstawie badania i ewentualnie zdjęcia rentgenowskiego zatwierdza czy ząb jest do usunięcia, gdyż jest to zawsze trudna i ostateczna decyzja.
2. Wywiad – lekarz dentysta rozmawia z pacjentem na temat leków jakie przyjmuje, chorób na jakie choruje, alergii. Należy pamiętać, że nie wolno ukrywać przed stomatologiem żadnych informacji, gdyż może to zagrozić naszemu życiu!!
3. Znieczulenie – lekarz znieczula miejscowo pacjenta. Po upłynięciu kilku minut dentysta sprawdza czy pacjent się znieczulił (jeśli tak się nie stało dodaje środka znieczulającego). Znieczulenie usuwa uczucie bólu, pozostaje natomiast uczucia dotyku, co oznacza, że pacjent nie odczuwa dolegliwości bólowych, a czuje tylko, że „coś jest robione”.
4. Ekstrakcja – za pomocą specjalnego narzędzia lekarz oddziela ząb od dziąsła (czyli ‘przerywa’ więzadła, które łączą ząb z dziąsłem)
   następnie za pomocą kleszczy usuwa ząb z zębodołu lekarz sprawdza czy ząb został usunięty w całości i jeżeli ma wątpliwości zleca wykonanie zdjęcia rentgenowskiego
5. Zabezpieczenie rany – w miejsce po usunięciu przykładane są gaziki, które należy przygryźć.
   jeżeli rana jest rozległa, należy założyć szwy (które trzeba usunąć po 7, bądź 14 dniach)
6. Wskazania – na końcu wizyty lekarz udziela wskazań jak postępować by rana prawidłowo się zagoiła.

Jakie mogą być powikłania po usunięciu zęba?

„Suchy zębodół” – jedno z najczęściej występujących powikłań (szczególnie po skomplikowanych ekstrakcjach np. dłutowaniu). Objawia się bardzo silnym bólem spowodowanym utratą, bądź nie wytworzeniem się skrzepu krwi w miejscu rany, gdzie zaczynają rozwijać się bakterie. Pacjent dodatkowo może odczuwać ogólne złe samopoczucie i mieć podwyższoną temperaturę. Leczenie polega na zaaplikowaniiu w miejscu rany środków przeciwzapalnych i znieczulających miejscowo.

Pozostawienie części zęba w zębodole – zdarza się to dosyć rzadko, a dotyczy najczęściej wierzchołków korzeni o nienaturalnym przebiegu (np. zakręconych). Należy wtedy przeprowadzić zabieg dłutowania w celu usunięciu pozostawionego wierzchołka (są jednak wyjątki, kiedy lekarz decyduje się pozostawić taki wierzchołek w kości).

Opuchnięcie, ból – występują zazwyczaj o po ciężkich i skomplikowanych ekstrakcjach. Leczenie polega najczęściej na wykonywaniu okładów i przyjmowaniu antybiotyku przepisanego przez chirurga.

Nadmierne krwawienie – na ten rodzaj powikłania naraożone są osoby przyjmujące leki rozrzedzające krew (np. po zawale, udarze, operacji by-passów), bądź pacjenci z upośledzonym krzepnięciem krwi. Istotne jest by wszystkie osoby, które są świadome chorowania na jedną z chorób układu krzepniecia, bądź przyjmujące leki na niego wpływające koniecznie poinformowały o tym chirurga przed zabiegiem!! Wystarczy wtedy odpowiednie zabezpieczenie ran by uniknąć takich konsekwencji.

Ile kosztuje usunięcie zęba?

Ceny za usunięcie zęba są bardzo zróżnicowane. Zależy to przede wszystkim od skomplikowania ekstrakcji, czyli czy ząb jest łatwy do usunięcia, czy trzeba użyć specjalnej maszyny/narzędzi do tego by go usunąć (dłutowanie), czy jest to ząb widoczny w jamie ustnej, częściowo widoczny, czy zatrzymany, czy ma proste korzenie, czy zakrzywione. Im bardziej skomplikowana ekstrakcja tym bardziej kosztowna. Cena często zależna jest też od tego czy usunięcie zęba wykonuje lekarz stomatolog, czy chirurg stomatologiczny.

Ceny wahają się od 80-200 zł za prostą ekstrakcję, do 250-600 zł za ekstrakcję skomplikowaną (dłutowanie). W części gabinetów w cenę wliczone jest już znieczulenie.

Usunięcie zęba jest zabiegiem, po którym pacjent powinien bezwzględnie przestrzegać zaleceń lekarza, gdyż pozwala to na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań po ekstrakcji.

Wskazania po ekstrakcji zęba:

• przez 20-30 minut należy trzymać gazik w jamie ustnej tak by uciskał miejsce po usunięciu zęba
• przez 2 godziny nie należy nic jeść ani pić
• tego dnia należy unikać gorących pokarmów i napojów (pożywienie o twardej konsystencji również nie jest wskazane)
• warto wspomóc się jedzeniem chłodnych, półpłynnych pokarmów (np. jogurty, lody)
• nie wolno intensywnie płukać jamy ustnej by nie wypłukać skrzepu, gdyż wtedy może wytworzyć się suchy zębodół
• w raz bólu należy przyjąć środki przeciwbólowe
• w przypadku bólu i opuchnięcia (częste po zabiegach dłutowania) skuteczne będą zimne okłady
  • warto zakupić dostępne w aptekach tzw. suche okłady. Najlepiej kupić sobie 2 (jeszcze przed ekstrakcją), włożyć do zamrażalki i po powrocie 1 wyjąć i przyłożyć w miejsce opuchnięcia. Gdy już się ociepli kolejny wyjmujemy z zamrażalki, a ten wcześniej używany wkładamy do niej. I tak na zmianę.
  • jeżeli chirurg przepisał antybiotyk należy go przyjmować zgodnie z wyznaczonym dawkowaniem, a jeżeli lek nie został wypisany należy udać się do gabinetu stomatologicznego w celu oceny przez lekarza stanu rany i ewentualnie zalecenia antybiotyku
• nie wolno palić papierosów, ani spożywać alkoholu gdyż wpływa to negatywnie na gojenie się rany
• nie wolno niczego wkładać w miejsce rany
• w dniu ekstrakcji nie szcztokować zębów w okolicy rany, w kolejnych dniach robić to z dużą ostrożnością (i jeszcze raz poekreślmy, że nie wolno intensywnie płukać!)
• gdy stomatolog założył szwy, za 7 dni od dnia ekstrakcji należy się w celu ich usunięcia

Podczas usuwania zębów, tak samo jak podczas innych procedur stomatologicznych stosowane jest znieczulenie miejscowe, co oznacza, że pacjent nie czuje bólu, ale zachowuje pełną świadomość tego co się dzieje.

W przypadku gdy jest ropień, bądź duży stan zapalny znieczulenie ze względu na kwaśny odczyn otoczenia mogłoby nie zadziałać i dlatego stomatolog przepisuje pacjentowi antybiotyk. Po zejściu ostrego stanu zapalnego pacjent umawia się na wizytę usunięcia zęba.

Znieczulenie miejscowe można podzielić na dwa rodzaje – przewodowe i nasiękowe.

Znieczulenie przewodowe używane jest najczęściej do znieczulenia dolnych bocznych zębów (w żuchwie). Po zaaplikowaniu znieczulenia w konkretne miejsce (z tyłu, za ostatnim dolnym zębem) pacjent odczuwa drętwienie połowy języka, policzka i połowy wargi. Część pacjentów odczuwa to jako opuchnięcie tej części twarzy, ale to tylko uczucie, które nie ma rzeczywistych objawów.

Znieczulenie nasiękowe jest używane do znieczulenia przednich zębów dolnych i wszystkich zębów górnych. Polega na zaaplikowaniu znieczulenia w okolicę zęba, który będzie znieczulany (od strony wargi/policzka oraz od strony podniebienia/języka).

Objawy znieczulenia w zależności od rodzaju i ilości podanego środka oraz predyspozycji pacjent utrzymują się do 2-4 godzin.

Należ pamiętać, że przed wykonaniem znieczulenia koniecznie należy wspomnieć stomatologowi o:

• uczuleniu na leki
• chorowaniu na nadciśnienie, padaczkę czy nadczynność tarczycy
• ciąży
• przypadku złego samopoczucia po wcześniejszych aplikacjach znieczulenia
• chorowaniu na hemofilię, bądź inne choroby układu krzepnięcia

Pomoże to zapobiec ewentualnym powikłaniom.

Dłutowanie jest to metoda chirurgicznego usuwania zębów przy użyciu specjalnych narzędzi, ew. maszyn. Dotyczy zębów, których nie udało się usunąć tradycyjnym sposobem, czyli np. tych z ułamaną koroną, a pozostawionymi korzeniami, zębów z zakrzywionymi korzeniami, zatrzymanych, bądź częściowo zatrzymanych.

Dłutowanie najczęściej dotyczy zębów mądrości, czyli ‘ósemek’, gdyż oprócz tego, że tkwią one często głęboko w kości i nie widać ich gołym okiem w jamie ustnej to dodatkowo w wielu przypadkach ich budowa anatomiczna odbiega od normy.

Zabieg ten przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym, co oznacza, że jest bezbolesny. Po ekstrakcji i ustąpieniu objawów znieczulenia pacjent może odczuwać ból, jak i miejsce po usunięciu może być opuchnięte. Jest to związane z dużą ingerencją w tkanki jamy ustnej.

Gdy powyższe objawy wystąpią należy przyjmować środki przeciwbólowe oraz antybiotyk zalecone przez lekarza. Przed samym zabiegiem warto zaopatrzyć się w tzw. ‚żelowe okłady’ w aptece. Okłady kupujemy dwa i wkładamy do zamrażarki. Po ekstrakcji przykładamy jeden z nich w obolałe miejsce, a gdy się już ociepli, używany okład wkładamy do zamrażarki, a wyjmujemy z niej ten drugi. I tak postępujemy na zmianę. Okłady takie można robić sobie również domowymi sposobami z lodu i ręcznika, ale te gotowe kupione w aptece są wygodniejsze, gdyż w trakcie ocieplania nie wytwarzają one kropli na swojej powierzchni. Są to okłady wielokrotnego użytku, co oznacza, że później wystarczy wrzucić je ‚do szuflady’ i przy kolejnej potrzebie go użyć. Cena jednego takiego okładu to ok. 13zł.

Stomatolog w większości przypadków po zabiegu dłutowania zabezpiecza ranę przez założenie szwów (na których zdjęcie należy zgłosić się po 7, bądź 14 dniach).

Pamiętajmy, że w czasie gojenia się rany stanowczo powinniśmy odstąpić od palenia papierosów, gdyż pogarsza to znacznie gojenie się zębodołu.

Jak się przygotować do zabiegu dłutowania?

Termin zabiegu

Należy wziąć pod uwagę możliwość opuchnięcia po ekstrakcji, dlatego wskazane jest zapisywać się na takie zabiegi przed weekendem, by mieć czas na dojście do siebie. Oczywiście jeżeli lekarz uzna to za stosowane może wypisywać zwolnienie.
Pamiętajmy jednak, że w wielu przypadkach gojenie przebiega zupełnie bezboleśnie i następnego dnia bez większych problemów można udać się do pracy.
Należy wybrać taki termin ekstrakcji by przez kilka dni po niej prowadzić oszczędny tryb życia, czyli nie dźwigać ciężkich rzeczy, nie uprawiać sportu, nie schylać się zbyt często.

Posiłek przed zabiegiem

Ze względu na to, iż po ekstrakcji do momentu ustąpienia objawów znieczulenia spożywanie posiłków jest znacznie utrudnione wskazane jest zjedzenie np. obiadu przed wizytą w gabinecie stomatologicznym.
Ewentualne dolegliwości bólowe i opuchlizna mogą również spowodować brak apetytu, a gojenie się rany przebiega jednak lepiej, gdy organizm jest dobrze odżywiony.

Kupno okładów

Wskazane jest wcześniejsze zaopatrzenie się w okłady, które można zakupić w aptece, bądź przynajmniej przygotowanie lodu w zamrażalce. Zawsze lepiej by się nie przydały niż by miało ich zabraknąć.

Przykładowe sklepy internetowe sprzedające ten rodzaj okładów:

• http://www.doz.pl/apteka/p8037-ColdHot_Pack_Nexcare_kompres_zelowy_mini_10_x_10_cm
• http://kompresy-zelowe.net/2,Kompres—Oklad-zelowy-ogrzewajacy-lub-chlodzacy-KZ1-12x8cm

Płukanie jamy ustnej

Po skomplikowanych zabiegach stomatologicznych wskazane jest odkażanie miejsca pozabiegowego przez np. delikatne przepłukiwanie jamy ustnej roztworem na bazie chlorheksydyny.

Zęby mądrości to tak zwane „ósemki”, czyli trzecie zęby trzonowe wyrzynające się jako ostatnie zęby stałe. Czasami mija nawet kilkuletnia przerwa pomiędzy wyrznięciem się „siódemki” a pojawieniem się „ósemki”. W wyjątkowych sytuacjach np. u osób starszych, leżące w kości zęby mądrości pod wpływem sił działających na kość szczęki/żuchwy, wywoływanych przez noszenie protezy dentystycznej zaczynają proces wyrzynania.

Proces wyrzynania się ‚ósemek’ w większości przypadków nie jest niestety przyjemny i często sprawia duże dolegliwości bólowe. Zęby mądrości uznawane za narząd szczątkowy są najczęściej usuwane, gdyż mogą powodować różnego rodzaju problemy:

• Będąc ostatnimi wyrzynającymi się zębami, często brak jest na nie miejsca, co sprawia, że wyrzynają się zrotowane lub poza łukiem zębowy.
• W wielu przypadkach zawiązki tych zębów ustawione są w kości pod kątem, co może powodować np. napieranie na drugie trzonowce – „siódemki” i tłoczenie zębów przednich (najczęściej dolnych).
• Częste są też sytuacje niecałkowitego wyrznięcia „ósemek”. Przykryte częściowo przez dziąsło są idealnym miejscem do gromadzenia się płytki nazębnej i rozwoju próchnicy, gdyż pacjent nie jest w stanie doczyszczać takiego zęba. Powoduje to bolesne, nawracające stany zapalne i tworzenie się tzw. kieszeni patologicznej, w której gromadzi się jedzenie powodując zaognianie się procesu zapalnego.

Zęby mądrości u części pacjentów pojawiają się w sposób bezbolesny, ustawiają się równo w łuku i służą przez bardzo długie lata. Taka sytuacja nie jest jednak częsta i w większości przypadków należy je usunąć, gdyż powodują więcej kłopotów niż pożytku.

Zabieg usuwania „ósemek” zależny jest od stanu ich wyrznięcia oraz ich anatomii (są to zęby bardzo zróżnicowane pod względem liczby korzeni). Dlatego też, przed ich ekstrakcją należy wykonać zdjęcie rentgenowskie. Najczęściej jest to pantomogram, gdyż uwidocznione są na nim zęby mądrości, a także reszta zębów i okolicznych struktur. W zależności od wymienionych wyżej czynników ich usunięcie może być prostą ekstrakcją, bądź skomplikowanym zabiegiem dłutowania.

Ropień okołowierzchołkowy jest to ostre ropne zapalenie tkanek znajdujących się wokół wierzchołka korzenia zęba. Spowodowane jest stanem zapalnym, który rozwinął się w miazdze, a bakterie przyczynowe wraz komórkami reakcji zapalnej (granulocyty obojętnochłonne) przedostały się z kanału korzenia to tkanek otaczających ząb. Najczęstszym objawem ropnia jest silny ból oraz opuchnięcie.

Wyróżniamy 3 stadia tego rodzaju zapalenia:

• ropień okołowierzchołkowy – zmiany zapalne dotyczą tylko miazgi zęba oraz tkanek wokół wierzchołka korzenia
• ropień podokostnowy – powstaje w wyniku nie wyleczenia stanu poprzedniego; wysięk ropny niszcząc kolejne warstwy kości wyrostka zębodołowego dochodzi do okostnej (najbardziej zewnętrznej powłoki kości) powodując jej odwarstwienie i bardzo ostre objawy bólowe
• ropień podśluzówkowy – jest ostatnią 3 fazą, kiedy to wysięk ropny przebije się przez okostną i gromadzi się pod błoną śluzową

Jakie są objawy ropnia zęba?

Ropień okołowierzchołkowy:

• ból przy nagryzaniu
• ból samoistny, pulsujący, promieniujący
• charakterystycznym objawem jest nasilenie się dolegliwości bólowych w wyniku działania ciepła (np. gorące napoje, pokarmy), a zmniejszenia w wyniku działania zimna (np. płukanie jamy ustnej zimną wodą)
• uczucie ‚wysadzania zęba z zębodołu’, bądź też opisywane przez pacjentów jako uczucie, że ząb jest za wysoki
• ciemniejsze zabarwienie zęba
• delikatne rozchwianie zęba
  czasami może występować gorączka i złe samopoczucie

Ropień podokostnowy:

• objawy pokrywają się z tymi wymienionymi wyżej, są jednak znacznie bardziej nasilone
• częściej dochodzi do stanów gorączkowych i złego samopoczucia
• powstaje bolesne wygórowanie o twardej konsystencji na dziąśle w rzucie korzenia zęba

Ropień podśluzówkowy

• objawy bólowe czasami praktycznie ustępują
• zwiększa się wygórowanie dziąsła wokół zęba przyczynowego i obrzęk okolicznych tkanek
• gorączka i złe samopoczucie mogą się utrzymywać

Co należy zrobić?

Najważniejszą rzeczą jest jak najszybsze zgłoszenie się do lekarza stomatologa, gdyż zaniedbanie może spowodować bardzo poważne konsekwencje, w tym hospitalizację!!

Leczenie polega na:

Ropień okołowierzchołkowy

• „otwarciu” zęba, czyli wywierceniu dziury w celu dojścia do komory zęba, gdzie znajduje się miazga i uwolnienia wysięku ropnego
• kolejnym etapem jest leczenie kanałowe tego zęba, bądź ekstrakcja
• w przypadku objawów ogólnych i gorączki stomatolog przepisuje antybiotyk

Ropień podokostnowy

• nacięcie w znieczuleniu wygórowania na błonie śluzowej dziąsła w celu uwolnienia wysięku ropnego
• w dalszym etapie rozpoczęcie leczenia kanałowego zęba, bądź ekstrakcja
• antybiotykoterapia w przypadku występowania objawów ogólnych

Ropień podśluzówkowy

• nacięcie w znieczuleniu wygorówania błony śluzowej na dziąśle w celu ewakuacji ropy
• w dalszym etapie leczenie kanałowe zęba przyczynowego, bądź ekstrakcja
• antybiotykoterapia w przypadku występowania objawów ogólnych

Jak sobie radzić do momentu wizyty u dentysty?

Przede wszystkim koniecznie trzeba się na nią umówić i nie można zwlekać, bądź czekać tygodnia. Wizyta powinna się odbyć tego samego, bądź następnego dnia.

Zimne okłady, płukanie jamy ustnej zimną wodą złagodzą ból spowodowany ropnym zapaleniem zęba.

Należy unikać rozgrzewania strony bolącego miejsca i spania na tym boku.

Resekcja jest to zabieg chirurgiczny polegający na wycięciu wierzchołka korzenia oraz stanu zapalnego wokół niego (zmiany okołowierzchołkowej). Zabieg ten wykonuje się najczęściej na zębach jednokorzeniowych, czyli siekaczach („jedynki” i „dwójki”) oraz kłach („trójki”). Czasami zdarza się wykonywanie zabiegu resekcji również na przedtrzonowcach i trzonowcach.

Jakie są wskazania do tego zabiegu?

• przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych (ziarniniaki, torbiele korzeniowe)
• ząb, którego kanał został nie do końca wypełniony i nie ma możliwości powtórnego przeleczenia kanałowego (rewizji)
• materiał wypełniający kanał przedostał się poza wierzchołek korzenia i jest przyczyną utrzymujących się dolegliwości bólowych
• ząb, w którego kanale znajduje się złamane narzędzie do leczenia endodontycznego, co uniemożliwia prawidłowe wypełnienie kanału zęba
• wierzchołek korzenia zakrzywiony, bądź na tyle cienki, że nie możliwości prawidłowego wypełnienia kanału
• złamanie korzenia w okolicy wierzchołka
• perforacja korzenia w okolicy wierzchołka powstała jako powikłanie leczenia endodontycznego

Jak wykonywany jest zabieg?

• stomatolog wykonuje zdjęcie rentgenowskie zęba, na podstawie którego kwalifikuje ząb do zabiegu resekcji wierzchołka
• pacjent jest znieczulany miejscowo
• stomatolog nacina błonę śluzową nad wierzchołkiem korzenia
• za pomocą wiertła lekarz usuwa blaszkę kostną i wycina wierzchołek korzenia oraz zmiany zapalane wokół niego
• następnie kanał zęba jest wstecznie wypełniony (czyli od strony wyciętego wierzchołka)
• gdy ubytek kości po usunięciu zmian okołowierzchołkowych jest rozległy lekarz umieszcza materiał kościozastępczy ułatwiający odbudowę kości w tym miejscu
• rana jest zaszywana
• dentysta udziela wskazań

Ile kosztuje zabieg resekcji wierzchołka?

Sam zabieg resekcji kosztuje od 300 do 600zł. Cena uzależniona jest od rodzaju zęba, który poddany jest zabiegowi, jak i od rozległości zabiegu. Gdy istnieje potrzeba uzupełnienia ubytku kostnego preparatem kościozastępczym cena dodatkowo wzrasta o 500-900zł.

Hemisekcja to zabieg chirurgiczny polegający na odcięciu od zęba trzonowego jednego z korzeni wraz z odpowiadającą mu częścią korony (czyli usunięta jest połowa zęba). Zabieg ten wykonuje się najczęściej na dolnych zębach trzonowych (rzadziej na trzonowcach górnych oraz przedtrzonowcach). Pozostawiona część zęba po leczeniu kanałowym służy do odbudowy protetycznej, czyli wykonania wkładu koronowo-korzeniowego oraz korony. Jest to często jedyne wyjście ratujące ząb przed usunięciem.

Kiedy wykonywany jest zabieg hemisekcji?

Hemisekcja przeprowadzana jest dopiero w sytuacji, gdy już nie ma możliwości leczenia zęba metodami zachowawczymi.

Stomatolog proponuje pacjentowi przeprowadzenie tego zabiegu gdy:

• nawracające stany zapalny wokół wierzchołka jednego z korzeni nie reagujące na leczenie
• brak możliwości prawidłowego wyleczenia kanałowego jednego z korzeni zęba
• choroba przyzębia (parodontoza), która spowodowała ubytek kości wokół jednego z korzeni
• złamanie korony zęba i korzenia przebiegające wzdłuż tylko jednego z korzeni pozostawiając inne korzenie bez ubytku

Jak wygląda zabiegi hemisekcji?

1. stomatolog po wykonaniu zdjęcia radiologicznego kwalifikuje ząb do zabiegu
2. lekarz znieczula miejscowo ząb poddawany zabiegowi
3. za pomocą wiertła część do usunięcia oddzielana jest od części przeznaczonej do pozostawienia
4. za pomocą kleszczy stomatolog usuwa odseparowany korzeń wraz częścią korony
5. jeżeli istnieje taka potrzeba lekarza zakłada szwy i udziela wskazań pacjentowi

Ile kosztuje zabieg hemisekcji?

Cena jest zróżnicowana pomiędzy gabinetami i wynosi od 200 do 600 zł. Do tego należy doliczyć cenę za wkład koronowo-korzeniowy i koronę. Elementy protetyczne można jednak wykonywać etapami, więc nie trzeba zakładać jednorazowo tak dużego wydatku. Warto sobie to rozłożyć w czasie, ale dzięki temu spróbować uratować ząb.

Neuralgia jest to schorzenie obejmujące nerwy. Najczęściej dotyczy nerwu trójdzielnego unerwiającego większość struktur w jamie ustnej.

Jakie są objawy neuralgii?

Neuralgia objawia się wystąpieniem nagłego bardzo silnego bólu, który:

• może mieć charakter pieczenia lub kłucia
• występuje po jednej stronie twarzy
• określany jest przez pacjentów jako jeden z najsilniejszych bólów jakie przeżyli w życiu
• wywoływany jest przez słabe bodźce jak np. dotyk skóry twarzy, mówienie, mycie, szczotkowanie zębów, żucie pokarmów, golenie, zmiana temperatury otoczenia, bądź nawet delikatny powiew wiatru.
• dotyka tej części twarzy, wzdłuż której biegną gałęzie nerwu trójdzielnego, co oznacza, że może obejmować m.in. okolicę ucha, zębów, skroni
• pojawia się nagle pod wpływem delikatnego bodźca, tylko w ciągu dnia i również nagle się kończy
• trwa od kilkunastu sekund do kilku minut

W miarę trwania choroby napady bólu są coraz częstsze, coraz intensywniejsze i coraz dłużej trwają.

Czasami napadowi bólu towarzyszy łzawienie, zaczerwienienie skóry, ślinotok, zaburzenia słuchu, bądź smaku, skurcz mięśni twarzy.

U części pacjentowi przed wystąpieniem bólu mogą uwidocznić się objawy zwiastujące jego nadejście tzw. aura. Mogą to być swędzenie, mrowienie, zaburzenie czucia skóry twarzy, drgawki mięśni. Zaraz po wystąpieniu takiej aury pojawia się ból.

Jakie są przyczyny neuralgii?

Przyczyna większości przypadków neuralgii nie jest niestety znana. W innych najczęstszą przyczyną jest konflikt naczyniowo-nerwowym, czyli zaburzenia w ułożeniu naczyń (głównie tętniczych) i nerwów w czaszce. Zmiany objętości naczynia powodowane przez jego tętnienie prowadzą do przewlekłego drażnienia nerwu i jego nieprawidłowego pobudzania.

Jak leczy się neuralgię?

Neuralgia nerwu trójdzielnego jest schorzeniem trudnym do leczenia.

Metody lecznicze dzielimy na:

• Zachowawcze
  • Leki – najczęściej jest to karbamazepina (lek przeciwpadaczkowy), wspomagana przez leki przeciwzapalne oraz witaminy z grupy B. Od takiego rodzaju leczenia lekarz zawsze zaczyna.
  • Blokady nerwu trójdzielnego – ten rodzaj leczenia stosuje się, gdy leki przestają pomagać. Polega to na wstrzykiwaniu w okolicę wyjścia nerwu (czyli w okolicę jego pnia) środka znieczulającego.
    chirurgiczne
• Zabiegi wewnątrzczaszkowe polegające na oddzieleniu naczynia od nerwu spacjalną teflonową wkładką, która unimożliwia jego drażnienie.

Gdzie zgłosić się w celu leczenia neuralgii?

Najczęściej to lekarz stomatolog kieruje pacjenta do odpowiedniej poradni (neurologicznej, bądź chirurgii szczękowo-twarzowej), gdyż to on w większości przypadków jest lekarzem pierwszego kontaktu. Po wykluczeniu innych zębowych przyczyn bólu dentysta podejmuje decyzję szukania innych możliwych przyczyn dolegliwości kierując na dalsze konsultacje specjalistyczne do wyżej wymienionych poradni.